Η θερινή ώρα έχει αποδειχθεί δύσκολο να καταργηθεί. Εν τω μεταξύ, οι ζώνες ώρας δεν ταιριάζουν με την ηλιακή ώρα σε πολλές χώρες στην Ευρώπη
Η διακοπή της εποχικής αλλαγής της ώρας δεν είναι εύκολη υπόθεση, κυρίως για πολιτικούς λόγους. Αυτή την Κυριακή, 30 Μαρτίου, οι πολίτες στην Ευρώπη θα χάσουν και πάλι μια ώρα ύπνου, καθώς τα ρολόγια τους θα γυρίζουν προς τα εμπρός.
Είναι κάτι που λίγοι απολαμβάνουν, όπως δείχνει έρευνα του 2018, σύμφωνα με την οποία το 84% των πολιτών της ΕΕ είναι κατά του φαινομένου.
Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, η αλλαγή ώρας μπορεί να διαταράξει την ευθυγράμμιση του σώματός μας με το ηλιακό φως, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε στέρηση ύπνου και να επηρεάσει αρκετές ασθένειες.
Η αλλαγή της ώρας ανά εποχή έρχεται επίσης σε αντίθεση με τον αρχικό στόχο της πρακτικής – την εξοικονόμηση ενέργειας – όπως εξηγεί στο Euronews η Ariadna Güell Sans, αναπληρώτρια διευθύντρια της Time Use Initiative.
«Έχει αποδειχθεί λανθασμένο και έτσι δεν μας βοηθά πλέον στην εξοικονόμηση ενέργειας, καθώς δημιουργήθηκε σε μια εποχή όπου δεν υπήρχε το διαδίκτυο και η κατανάλωση ενέργειας ήταν αρκετά διαφορετική από ό,τι σήμερα», επισήμανε.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπάθησε να τερματίσει τις εξαμηνιαίες αλλαγές της ώρας με μια οδηγία που κατατέθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία και ευρεία πολιτική συναίνεση: 410 ψήφους υπέρ, 192 κατά και 51 αποχές.
Ωστόσο, οι χώρες δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν και έχουν μπλοκάρει την πρόταση μέχρι στιγμής. Οι κυβερνήσεις αποθαρρύνονται από το να ενεργούν ανεξάρτητα στα θέματα αυτά, καθώς η ΕΕ επιθυμεί η όποια αλλαγή να είναι ταυτόχρονη για την προστασία της λειτουργίας της ενιαίας αγοράς.
Η Λιθουανία ενδέχεται να θέσει εκ νέου το θέμα κατά τη διάρκεια της προεδρίας της στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2027, σύμφωνα με σύμβουλο του προέδρου Gitanas Nausėda.
«Εξακολουθούμε να πιστεύουμε σήμερα ότι μια συντονισμένη λύση θα ήταν εφικτή», δήλωσε εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όταν ρωτήθηκε σχετικά με το θέμα.
«Ενθαρρύνουμε την ανανέωση των συζητήσεων για την εξεύρεση λύσης, αλλά πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο τα κράτη μέλη να αποφασίσουν μεταξύ τους», προσέθεσε.
Το τέλος της αλλαγής, όχι και τέλος του προβλήματος
Ωστόσο, το τέλος της αλλαγής της ώρας σημαίνει ότι πρέπει να πάρουμε μια απόφαση – αν θα διατηρήσουμε τη χειμερινή ή τη θερινή.
Πρόκειται επίσης για ένα γνήσιο πολιτικό ζήτημα, καθώς οι ζώνες ώρας επηρεάζονταν πάντα από πολιτικές αποφάσεις.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία επέβαλε τη δική της ζώνη ώρας στην κατεχόμενη Γαλλία και τις χώρες της Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο), ενώ ο δικτάτορας Φρανσίσκο Φράνκο αποφάσισε να ευθυγραμμίσει την Ισπανία με την Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ.
Πιο πρόσφατα, το ουκρανικό κοινοβούλιο ακύρωσε τη μετάβαση στη θερινή ώρα μόνο και μόνο για να αποφύγει την ευθυγράμμιση για το μισό έτος με την κανονική ώρα της Μόσχας (UTC+3), την οποία η Ρωσία είχε επιβάλει στα κατεχόμενα εδάφη της στην Ουκρανία.
Τέτοιες επιλογές δεν ταιριάζουν απαραίτητα με την ευθυγράμμιση της λεγόμενης «ηλιακής ώρας». «Θα πρέπει να ευθυγραμμιστούμε όσο το δυνατόν περισσότερο με τη φυσική μας ζώνη ώρας. Για να το πούμε απλά, σημαίνει πως όταν δείχνει 12 το ρολόι μου, ο ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της ημέρας», εξήγησε η Güell Sans.
Τι προτείνουν – Τι θα κάνει η Ελλάδα;
Αυτό δεν ισχύει για τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, των οποίων η ώρα είναι σημαντικά μπροστά από την ηλιακή. Το αποτέλεσμα, ιδίως το καλοκαίρι, είναι η καθυστερημένη ανατολή και δύση του ήλιου, που επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητα σε χώρες όπως η Ισπανία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Πρωτοβουλία για τη χρήση του χρόνου για μια υγιή κοινωνία προτείνει μια ριζική αλλαγή με τέσσερις ζώνες ώρας, βασισμένες στους μεσημβρινούς.
Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ισπανία και οι χώρες της Μπενελούξ θα υπάγονται στην ίδια Δυτικοευρωπαϊκή Ζώνη Ώρας, η οποία αντιστοιχεί στην τρέχουσα μέση ώρα Γκρίνουιτς.
Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία θα ευθυγραμμίζονταν με την Ισλανδία στη ζώνη ώρας των Αζορών, μία ώρα πίσω, ενώ ολόκληρη η κεντρική Ευρώπη, συν την Ελλάδα, θα ήταν μία ώρα μπροστά, και η ανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Βαλτικής, θα ήταν δύο ώρες μπροστά.
Ωστόσο, αυτή η νέα διαμόρφωση θα παρουσίαζε νέα προβλήματα. Για παράδειγμα, η Ιρλανδία και η Βόρεια Ιρλανδία θα είχαν διαφορετικές ώρες, γεγονός που αναμφισβήτητα θα προκαλούσε ένα νέο πολιτικό ζήτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου