Στα όρια της απόλυτης φτώχειας πασίγνωστος Έλληνας ηθοποιός!
Η εξομολόγησή του συγκλονίζει. Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν πως ανέβηκε έναν πραγματικό Γολγοθά προκειμένου να φτάσει σήμερα να είναι αυτός που είναι. Όχι μόνο ήρθε αντιμέτωπος με την απόλυτη φτώχεια, αλλά όπως παραδέχτηκε έδωσε έναν αγώνα προκειμένου να εξασφαλίσει μέχρι και το γάλα των παιδιών του. «Αρρώστησα βαριά. Με άπλυτα ρούχα, αξύριστος…», δηλώνει στη Freddo.
Ο λόγος για τον Φαίδων Γεωργίτση που άνοιξε την καρδιά του και εξομολογήθηκε όλες τις άγνωστες πτυχές της ζωής του. Όταν ακολούθησε τον πρώτο του έρωτα στο Λονδίνο, σε ηλικία 18 ετών, ξέμεινε από χρήματα. Ο πατέρας του δεν είχε να του στείλει για να γυρίσει πίσω κι έτσι κοιμόταν για μέρες στους σταθμούς των τρένων για να έχει ζεστασιά. Τα βλέφαρα του ηθοποιού χαμηλώνουν, τα μάτια του βουρκώνουν:
«Για 12 μέρες ήμουν εντελώς νηστικός. Μόνο νερό. Στεκόμουν έξω από τους φούρνους σαν τον Γιάννη Αγιάννη και κοίταζα τα ψωμιά. Έτσι νόμιζα ότι χόρταινα. Τότε αρρώστησα βαριά. Σε έναν από τους σταθμούς με βρήκε ένας φίλος μου Πέρσης, λιπόθυμο. Ήμουν σαν τους ζητιάνους, με άπλυτα ρούχα, αξύριστος, πεσμένος στο δάπεδο. Με πήρε σπίτι του και έμεινε στο προσκέφαλό μου μέχρι να μου πέσει ο πυρετός. Μου έβαζε ξύδι στο κεφάλι για να γίνω καλά».
Πηγή: youweekly
Η εξομολόγησή του συγκλονίζει. Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν πως ανέβηκε έναν πραγματικό Γολγοθά προκειμένου να φτάσει σήμερα να είναι αυτός που είναι. Όχι μόνο ήρθε αντιμέτωπος με την απόλυτη φτώχεια, αλλά όπως παραδέχτηκε έδωσε έναν αγώνα προκειμένου να εξασφαλίσει μέχρι και το γάλα των παιδιών του. «Αρρώστησα βαριά. Με άπλυτα ρούχα, αξύριστος…», δηλώνει στη Freddo.
Ο λόγος για τον Φαίδων Γεωργίτση που άνοιξε την καρδιά του και εξομολογήθηκε όλες τις άγνωστες πτυχές της ζωής του. Όταν ακολούθησε τον πρώτο του έρωτα στο Λονδίνο, σε ηλικία 18 ετών, ξέμεινε από χρήματα. Ο πατέρας του δεν είχε να του στείλει για να γυρίσει πίσω κι έτσι κοιμόταν για μέρες στους σταθμούς των τρένων για να έχει ζεστασιά. Τα βλέφαρα του ηθοποιού χαμηλώνουν, τα μάτια του βουρκώνουν:
«Για 12 μέρες ήμουν εντελώς νηστικός. Μόνο νερό. Στεκόμουν έξω από τους φούρνους σαν τον Γιάννη Αγιάννη και κοίταζα τα ψωμιά. Έτσι νόμιζα ότι χόρταινα. Τότε αρρώστησα βαριά. Σε έναν από τους σταθμούς με βρήκε ένας φίλος μου Πέρσης, λιπόθυμο. Ήμουν σαν τους ζητιάνους, με άπλυτα ρούχα, αξύριστος, πεσμένος στο δάπεδο. Με πήρε σπίτι του και έμεινε στο προσκέφαλό μου μέχρι να μου πέσει ο πυρετός. Μου έβαζε ξύδι στο κεφάλι για να γίνω καλά».
Πηγή: youweekly
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου