Οι ποιητές, οι συνθέτες και οι συγγραφείς το έχουν περιγράψει με σαφήνεια, αλλά η επιστήμη μόλις το απέδειξε: ο έρωτας όντως ασκεί μεθυστική επίδραση στον οργανισμό.
Υπαίτια γι’ αυτό είναι η ορμόνη οξυτοκίνη, η οποία ασκεί στον οργανισμό επιδράσεις παρόμοιες με αυτές της μέθης, σύμφωνα με τη σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Neuroscience & Biobehavioural Reviews».
Όπως ένα ή δύο ποτηράκια κρασί μάς κάνουν να νιώθουμε πιο χαλαροί, γενναιόδωροι και «στις καλές μας», έτσι και η οξυτοκίνη κάνει τους ερωτευμένους να αισθάνονται χαλαροί, τρισευτυχισμένοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση, σύμφωνα με τους ερευνητές που την πραγματοποίησαν.
Κατ’ ανάλογο τρόπο, επειδή η οξυτοκίνη (όπως και το αλκοόλ) χαλαρώνει τις αναστολές, μπορεί να μας κάνει πιο παράτολμους, ενώ μπορεί να τροφοδοτήσει και την επιθετικότητα, τις κρίσεις ζηλοτυπίας και την αλαζονεία.
Η μελέτη βασίζει τα συμπεράσματά της στην ανασκόπηση της ιατρικής βιβλιογραφίας, η οποία διεξήχθη για να συγκριθούν οι επιδράσεις της οξυτοκίνης με εκείνες του αλκοόλ.
Όπως δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ίαν Μίτσελ, λέκτορας στη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, στην Αγγλία, «είναι εκπληκτικές οι ομοιότητες που έχουν αυτά τα δύο».
Και συνέχισε: «Δείχνουν να στοχεύουν διαφορετικούς υποδοχείς του εγκεφάλου, αλλά προκαλούν παρόμοιες επιδράσεις, επηρεάζοντας τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το στρες και το άγχος, ιδίως σε κοινωνικές περιστάσεις όπως το να ζητήσουμε από κάποιον να βγει ραντεβού μαζί μας ή το να δώσουμε μία συνέντευξη για δουλειά».
Η οξυτοκίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου, μία δομή που παίζει καθοριστικό ρόλο στην συναισθηματική συμπεριφορά μας.
Μελέτες έχουν δείξει ότι η αύξηση της παραγωγής της είναι πολύ σημαντική για το «δέσιμο» της μητέρας με το μωρό, για τον έρωτα και για την φιλία.
Έχει, όμως, και μια σκοτεινή πλευρά, αφού έχει τεκμηριωθεί ότι άνθρωποι ιδιαίτερα βίαιοι και επικίνδυνοι μπορεί να έχουν επίπεδα της ορμόνης πάνω από 10 φορές υψηλότερα από το φυσιολογικό.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο δρ Μίτσελ λέει πως θα ήταν επικίνδυνο να στραφεί κανείς σε λήψη οξυτοκίνης, που διατίθεται στο εμπόριο, για να αποδώσει καλύτερα στις δύσκολες κοινωνικές περιστάσεις, αφού υπάρχει κίνδυνος να το παρακάνει και να βγει εκτός ελέγχου - ακριβώς όπως συμβαίνει με το ποτό, το οποίο επίσης αντενδείκνυται ως «βοήθημα» στις κοινωνικές συναναστροφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου