Τι να την κάνεις την Κυβέρνηση αν δεν ελέγχεις μια τράπεζα; Έστω μια μικρή, η οποία να είναι και ευέλικτη ώστε να μπορεί μέσα σε λίγες ώρες να εκτιμά για παράδειγμα ένα περιουσιακό στοιχείο και με διαδικασίες fast track να εκταμιεύει ένα δάνειο. Ότι και να λένε οι μαχητές κατά της διαπλοκής οι τράπεζες ήταν ανέκαθεν το μέσο δια του οποίου η Κυβέρνηση μοίραζε την τράπουλα. Η απώλειά αυτού του ελέγχου, ως αποτέλεσμα της μνημονιακής διαδικασίας, φέρνει σε δύσκολη θέση την Κυβέρνηση η οποία δεν έχει πρόβλημα να διατρανώσει ότι θέλει να ασκεί τον έλεγχο έστω και σε έναν μικρό κουμπαρά-γουρουνάκι. Με την προϋπόθεση όμως ότι θα κάνει ότι θέλει, ανεξέλεγκτα.
Το είχε περιγράψει ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ο κος. Γ. Δραγασάκης από το Βήμα του Κοινοβούλιου: «Πρέπει να προσπαθήσουμε να υπάρξει ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα, που να μην το ελέγχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει να στηρίξουμε τις συνεταιριστικές τράπεζες στη χώρα και μετά να φτιάξουμε τις δικές μας τράπεζες». (Οκτώβριος 2015). Η ιδέα του Αντιπροέδρου δεν ήταν πρωτόλεια. Αποτέλεσε την εξέλιξη μιας ιδέας του “τσάρου” της οικονομίας κου. Γ. Βαρουφάκη, πριν τον φάνε τα συμφέροντα. Μόνο που εκείνος ήθελε να φτιάξει και ένα παράλληλο, σκιώδες σύστημα πληρωμών. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε στην πορεία, το βαρίδι Βαρουφάκη. Όχι όμως και την εξαιρετικά χρήσιμη ιδέα του.
Με τις 4 συστημικές τράπεζες να φορούν τον στενό κορσέ της εποπτείας από το ΤΧΣ και την ΤτΕ, η προφανής διέξοδος για τον έλεγχο μιας τράπεζας ήταν η Αττικής. Μια ούτως ή άλλως “υβριδική” τράπεζα, η οποία έδινε διαφημίσεις σε φιλικά media πέρα από κάθε δεοντολογία χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Ούτε καν όταν αποκαλύφθηκε ότι έδινε πακτωλό σε “μέσα ενημέρωσης” εκβιαστών (κατά δήλωση στελεχών της Κυβέρνησης) δεν ασχολήθηκε κανείς να δει για ποιό λόγο συνέβαινε κάτι τέτοιο. Υπάρχουν επίσης φήμες (η εγκυρότητα των οποίων ελέγχεται) ότι έδινε δάνεια χωρίς να σέβεται τους στοιχειώδεις κανόνες της τραπεζικής ηθικής. Ενεπλάκη ακόμη και στον διαγωνισμό για τις άδειες δίνοντας με καθυστέρηση εγγυητική στον έναν από τους υποψήφιους καναλάρχες.
Οι “κουτόφραγκοι” βέβαια κατάλαβαν το κόλπο. Μπορεί η Αττικής να μην είναι μια συστημική τράπεζα, υπόκειται όμως στον έλεγχο της ΤτΕ, η οποία είναι ανεξάρτητος θεσμός με έλεγχο μόνο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ήταν λοιπόν πολύ φιλόδοξο το σχέδιο όσων ήθελαν την αυτονομία της Αττικής. Ήξεραν ότι έχει λίγες ελπίδες να υλοποιηθεί.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αναζήτησαν άλλη διέξοδο. Βρήκαν και πάλι έναν σκελετό στο ντουλάπι. Τη μετεξέλιξη του ΕΤΕΑΝ (Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης) σε αναπτυξιακή τράπεζα. Επρόκειτο και πάλι για μια ιδέα που εκπορεύθηκε από την Αντιπροεδρία. Γεγονός φυσιολογικό μιας και ο Γ. Δραγασάκης έχει την ευθύνη της εποπτείας των τραπεζών. Η απαρχή του σχεδιασμού πηγαίνει και πάλι πίσω στο φθινόπωρο του 2015, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στο κομματικό έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ. Επανήλθε στο προσκήνιο εσχάτως και όταν είχε ήδη διαφανεί το φιάσκο με τον έλεγχο της Αττικής. Η ελληνική πλευρά το ζήτησε από την τρόικα. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η σχετική ανακοίνωση του Υπ. Οικονομίας και Ανάπτυξης, επιδιώκεται η: “ριζική αναβάθμιση του ΕΤΕΑΝ προκειμένου να αποτελέσει ισχυρό αναπτυξιακό θεσμό». Οι ευρωπαίοι φυσικά για μια ακόμη φορά δεν πιάστηκαν στον ύπνο και το Υπουργείο, εισέπραξε σύμφωνα με πληροφορίες, ένα μεγαλοπρεπές όχι.
Άλλωστε, τέτοια αναπτυξιακή τράπεζα υπάρχει ήδη. Λέγεται Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο (Institute for Growth) και ιδρύθηκε το 2014, επί Σαμαροβενιζέλων. Οι “κουτόφραγκοι” είχαν εκφράσει και τότε τις επιφυλάξεις τους σχετικά με τις πρακτικές που θα μπορούσαν να ακολουθηθούν από τις ελληνικές Κυβερνήσεις και ουσιαστικά το άφησαν “στον πάγο”. Στην πράξη απλώς υπολειτουργεί.
Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το εκάστοτε σύστημα εξουσίας, χάνει πολύ από τη δύναμή του αν δεν μπορεί να ελέγξει τη ροή του χρήματος. Χωρίς τράπεζα, κακά τα ψέμματα, έλεγχος δεν υπάρχει. Στο προσεχές διάστημα ενδέχεται να δούμε και άλλες προσπάθειες χειραγώγησης. Θα ακούσουμε να μιλούν για συνεταιριστικές τράπεζες, το κοινό της Δήλου, το διαστρικό ταμείο ανάπτυξης επιχειρήσεων Ελλάδας ή ακόμη και τον αναπτυξιακό κουμπαρά-γουρουνάκι που είχε από τα παιδικά του χρόνια ο Γ. Δραγασάκης.
Αν δεν βρεθεί λύση, θα αρχίσουν και πάλι οι κραυγές για αφελληνισμό των τραπεζών και σχέδιο εξόντωσης των ελληνικών επιχειρήσεων. Ο στόχος είναι μόνο ένας. Να ελέγξουν τη ροή του χρήματος, τις αναδιαρθρώσεις δανείων και εν τέλει να συνεχιστεί ο φαύλος τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι τράπεζες εδώ και δεκαετίες. Αυτό είναι το μόνο που ουσιαστικά θα απολέσουμε όταν χαθεί ο κυβερνητικός έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου