Μαρμάρινη σαρκοφάγο, που κατά τους πρώτους υπολογισμούς χρονολογείται στον 2ο αιώνα, εντόπισαν κατά τύχη οι τουρκικές Αρχές σε ελαιώνα, στη Νίκαια της Βιθυνίας.
Η αστυνομία αναζητούσε κλεμμένο φορτηγό στην περιοχή όταν εντόπισε εγκαταλελειμμένη παράνομη ανασκαφή μέσα σε ελαιώνα της περιοχής Χισάρντερε, σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το κέντρο της βιθυνικής Νίκαιας.
Αμέσως ενημέρωσε τη Στρατοχωροφυλακή που ήρθε σε επαφή με το Μουσείο της Νίκαιας (Iznik), προκειμένου οι ειδικοί να κάνουν αυτοψία στην περιοχή.
Κατά την εκσκαφή που έκαναν οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν τη μαρμάρινη σαρκοφάγο, βάρους έξι τόνων, που φέρει παραστάσεις από ερωτιδείς και επιγραφές στα ελληνικά.
Μετά τον καθαρισμό της και τις αναγκαίες εργασίες, η σαρκοφάγος θα εκτεθεί στο μουσείο, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο. Σ
τον ίδιο ελαιώνα πριν από περίπου δέκα μήνες είχε βρεθεί ακόμα μία σαρκοφάγος που φέρεται να ανήκει σε γυναίκα, μέλος βασιλικής οικογένειας, βάρους επτά τόνων. Το εύρημα είχε συληθεί.
Πιστεύεται ότι στο σημείο υπήρχαν αρχαίοι τάφοι.
Ο ιστορικός Μέμνων ήθελε την πόλη να κτίζεται από μετανάστες από την πόλη Νίκαια της Λοκρίδος, πλησίον των Θερμοπυλών. Πράγματι η τελευταία καταστράφηκε κατά τον Ιερό πόλεμο και οι Φωκείς γείτονες ξερίζωσαν τους Νικαείς από την πόλη τους.
Οι άστεγοι πλέον κάτοικοι ακολούθησαν τον Μ. Αλέξανδρο μέχρι την Ινδία και κατά την επιστροφή ίδρυσαν στην Βιθυνία μια ομώνυμη πόλη σε ανάμνηση της κατεστραμμένης τους πατρίδας.
Οι ιστορικοί μελετητές όμως συμφωνούν ότι η πόλη της Βιθυνίας είχε μακεδονικές καταβολές. Προτού κτιστεί η Νίκαια, υπήρχε στο μέρος εκείνο μια αρχαιότερη ελληνική αποικία (σύμφωνα με τον Στέφανο Βυζάντιο) ονόματι Ολβία που κτίστηκε επί του παλαιοτέρου φρυγικού χωρίου Αγκώρη ή Ελικώρη.
Κατά την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου προς ανατολάς, Μακεδόνες άποικοι από την Βοττιαία (περιοχή γύρω από την Πέλλα) εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Ολβίας και μετονόμασαν την πόλη σε Βοττίειον, όπως αναφέρουν οι ιστορικοί Δίων ο Χρυσόστομος και Στέφανος ο Βυζάντιος.
Στην συνέχεια όταν η Μικρά Ασία περιήλθε στην κατοχή του Αντιγόνου Α΄ το 311 π.Χ. η πόλη μετονομάστηκε σε Αντιγόνεια. Το 301 π.Χ. η πρώην επικράτεια του Αντιγόνου περιήλθε στον Λυσίμαχο (που τον νίκησε στην μάχη της Ιψού), ο οποίος κληροδότησε στην πόλη την τελική της ονομασία: Νίκαια, για να τιμήσει την σύζυγό του και θυγατέρα του Αντιπάτρου.
Έγινε γνωστή, διότι εκεί συνήλθε η Πρώτη και η Έβδομη Οικουμενική Σύνοδος. Τον 11ο αι. καταλήφθηκε από τους Σελτζούκους Τούρκους για να ανακαταληφθεί στη συνέχεια από τους Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ Κομνηνό και τους Σταυροφόρους κατά την Α’ Σταυροφορία.
Αργότερα έγινε πρωτεύουσα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Νικαίας (1204-1259) μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης. Την περίοδο εκείνη είχε μεταφερθεί στη Νίκαια και η έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η Νίκαια καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1331, οι οποίοι την ονόμασαν Ιζνίκ (εις την Νίκαιαν). Παρήκμασε αργότερα, όταν αναπτύχθηκε η Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τον 16ο αιώνα απέκτησε μεγάλη φήμη για τα πλακάκια της και την κεραμική της γενικότερα.
Προς το τέλος του 19ου αι., με τις πολεμικές προετοιμασίες της αυτοκρατορίας αλλά και τη σφαγή των Αρμενίων και το ξερίζωμα των Ελλήνων αργότερα, η πόλη παρήκμασε και σήμερα είναι ένα μικρό αστικό κέντρο 15.000 κατοίκων, στο οποίο σώζονται οι ρωμαϊκοί και βυζαντινοί προμαχώνες, περιμέτρου 4,5 χιλιομέτρων.
el-wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου