Μένω στον Γέρακα, στο ύψος του Σταυρού από το 2005. Δηλαδή, πολύ κοντά στο σημείο όπου η λεωφόρος Μεσογείων μετονομάζεται σε λεωφόρο Μαραθώνος. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι μια γειτονιά αρκετά κοντά στο κέντρο της πόλης, με την πολυτέλεια ωστόσο της ελεγχόμενης δόμησης και αρκετό πράσινο (πρωτοβουλίας των κατοίκων σε κάθε αυλή), με σχετικά υπερβολική ησυχία και χαμηλό δείκτη κυκλοφορίας οχημάτων στους δρόμους. Επέλεξα τον Γέρακα γιατί βρισκόταν σχετικά κοντά στα Μελίσσια όπου έμενα ως τότε και, φυσικά, ήταν ιδανική για τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις (στούντιο, αεροδρόμιο). Έπαιξε ρόλο και το ότι τα σπίτια ήταν νεόδμητα καθώς και η οικολογική συνθήκη που περιέγραψα πιο πάνω.
Νομίζω ότι το βασικό χαρακτηριστικό είναι πως πρόκειται για μια περιοχή με μηδενική συνοχή όσον αφορά την κοινωνική προέλευση των κατοίκων της, μια και μιλάμε για έναν τόπο στον οποίο μετακόμισε και έχτισε σπίτι κάθε λογής άνθρωπος που είχε κάποια χρήματα, άσχετα με το επάγγελμα ή το μορφωτικό του επίπεδο. Και, φυσικά, στην περιοχή κατοικούν και οι ντόπιοι, οι οποίοι είδαν σε διάστημα 15-20 ετών το χωριό τους να μεταλλάσσεται σε άκρο της μεγάλης πόλης. Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας Η διαφορετική κοινωνική γεωγραφία, λοιπόν, δεν έχει επιτρέψει την ύπαρξη ενός συνεκτικού στυλ στη γειτονιά. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι υπάρχει οικιστικός περιορισμός στους ορόφους (τρεις) και οι στέγες των σπιτιών είναι αποκλειστικά κεραμοσκεπές. Το πιο ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά σημείο κοντά στον Γέρακα είναι το Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας στην Πεντέλη. Ο Λόφος της Κεραίας είναι το ιδανικό μέρος για να παίξουν τα πιτσιρίκια, να κάνεις τον περίπατό σου, να χαλαρώσεις. Πρόκειται για μια μεγάλη έκταση πρασίνου, την οποία οι κάτοικοι με νύχια και με δόντια προσπαθούν να προστατέψουν από τις δαγκάνες του ΤΑΙΠΕΔ. Παίρνω ψωμί από το Plenties στην πλατεία του Γέρακα και τα άλλα απαραίτητα από το μανάβικο ακριβώς απέναντι. Ψιλικά, εφημερίδες, καφέ αλλά και ποτό, καμιά φορά, από το «Μέλι Γάλα», για καφέ και ποτό στο garazάκι κοντά στην πλατεία (νομίζω ότι είναι και το πιο ωραίο μπαρ της περιοχής) και, φυσικά, με φίλους για καφέ ή ποτό στο «καφέ 9» στην πλατεία Αγίου Τρύφωνα της Παλλήνης.
Garazάκι Στον Γέρακα δεν υπάρχουν γκράφιτι και, γενικότερα, street art, μάλλον λόγω του ότι οι κάτοικοι σέβονται και φροντίζουν πολύ τις αυλές και τους κήπους τους. Κάποια υπάρχουν στα σχολεία, αλλά δεν τα έχω προσέξει ποτέ. Άσχημες καταστάσεις εδώ προέρχονται από την ασυνεννοησία πολλές φορές με γείτονες, οι οποίοι, όπως είπα και πριν, έχουν έλθει από κάθε τόπο που μπορείς να φανταστείς, κουβαλώντας μαζί και διάφορες εμμονές. Υπάρχει και ένα πρεζόνι στη γειτονιά, το οποίο φροντίζει σε τακτά χρονικά διαστήματα να μας κλέβει όλους, όταν βρίσκει πόρτες ανοιχτές. Υπάρχει ένας καθηγητής που μένει απέναντί μου σχεδόν. Νέος άνθρωπος, με τριμελή οικογένεια, και απαγορεύει στα παιδιά να παίζουν στον δρόμο. Τον ενοχλούν... Γενικά, με ενοχλεί λίγο η νοοτροπία κάποιων ανθρώπων, αλλά αυτό δεν νομίζω ότι ισχύει μόνο στη δική μου γειτονιά. Το τραγούδι με το οποίο συνδέω τη γειτονιά μου είναι, για κάποιον λόγο, τα «Ζαβαρακατρανέμια».
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου