Με τη σύζυγό μου γνωριζόμαστε 5 χρόνια, ενώ μαζί είμαστε γύρω στα 4. Είχε έρθει στην Αμερική για σπουδές, αλλά τελικά παράτησε τη σχολή της και μετακόμισε στο σπίτι μου.
Λίγο καιρό αργότερα αρχίσαμε να σχεδιάζουμε τον γάμο μας, την γνώρισα στους δικούς μου κι εκείνοι την λάτρεψαν. Όλα έμοιαζαν τέλεια.
Λιγότερο από ένα μήνα πριν τον γάμο, μάθαμε πως ήταν έγκυος αλλά συμβαίνουν αυτά οπότε δεν έγινε και τίποτα. Χρησιμοποιούσαμε βέβαια πpοφυλακτικό αλλά και πάλι, συμβαίνει. Προχωρήσαμε με τον γάμο όπως το είχαμε σχεδιάσει και ήμουν φουλ ερωτευμένος μαζί της!
Παρόλα αυτά, λίγο αργότερα τα πράγματα άλλαξαν. Ένιωθα πως υπήρχε μια απόσταση μεταξύ μας, κάτι περίεργο στην συμπεριφορά της. Μέχρι που μου αποκάλυψε την αλήθεια: υπήρχε περίπτωση το παιδί να μην είναι δικό μου…
Την περίοδο που έμεινε έγκυος είχε πάει σε ένα πάρτυ με κάποιες φίλες της και κατέληξε τύφλα να κάνει σeξ με έναν άγνωστο. Δεν ήξερε καν το όνομά του και με το ζόρι θυμόταν το παρουσιαστικό του. Όπως ήταν λογικό, είχα σοκαριστεί. Δεν ήξερα τι να απαντήσω, αλλά τουλάχιστον συμφώνησε στο να κάνουμε τεστ πατρότητας. Μου ζήτησε να μείνω μαζί της αν το παιδί ήταν τελικά δικό μου και συμφώνησα.
Τότε δεν ήξερα τι θα έκανα αν ανακαλύπταμε πως το παιδί δεν ήταν δικό μου. Ακολουθήσαμε τη διαδικασία, πήγαμε σε γιατρό και ζητήσαμε τεστ DNA το οποίο κάθε άλλο παρά οικονομικό είναι, αλλά έπρεπε να ξέρω. Μαντέψτε… Τελικά δεν ήμουν ο πατέρας. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Η σύζυγός μου, η γυναίκα που αγαπούσα, όχι μόνο με απάτησε αλλά ήταν και έγκυος στο παιδί κάποιου άλλου. Ήμουν διχασμένος. Την αγαπούσα και ήξερα ότι με αγαπούσε κι εκείνη, αλλά το άλλο μου μισό απλά δεν μπορούσε να αποδεχτεί την κατάσταση. Δεν ήξερα τι θα απογίνει αν την άφηνα. Δεν είχε κανένα έσοδο και καθόλου οικογένεια στην Αμερική. Μόνο μερικούς φίλους.
Ένα μέρος μου ήθελε απεγνωσμένα διαζύγιο, αλλά δεν ήμουν σίγουρος πως αυτό θα ήταν σωστό. Ήξερα ότι αν την άφηνα, θα υπέφερε τόσο προσωπικά όσο συναισθηματικά και οικονομικά, αλλά δεν είχα καμία υποχρέωση απέναντι σε ένα παιδί που δεν ήταν δικό μου.
Ήξερα ότι έκανε λάθος, αλλά την αγαπούσα ακόμη. Υποθέτω θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα ειδικά αν περιστοιχίζεται από άχρηστους φίλους…
Έτσι μπερδεμένος όπως ήμουν, ήθελα απλά να μείνω λίγο μόνος μου. Κατέληξα στην εκκλησία να προσεύχομαι στον Θεό για καθοδήγηση. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που παρατήρησε την αγωνία στο πρόσωπό μου, με πλησίασε και με ρώτησε τι συμβαίνει.
Χωρίς να το θέλω με πήραν τα κλάματα και τους τα είπα όλα χαρτί και καλαμάρι. Μου απάντησαν πως αν την αγαπούσα πραγματικά θα τη συγχωρούσα και θα μεγάλωνα το παιδί σαν δικό μου. Αν το είχε όντως μετανιώσει, θα έπρεπε να της δώσω μια ευκαιρία.
Με συμβούλεψαν να φανώ δυνατός και να της συμπαρασταθώ, γιατί με χρειαζόταν τώρα περισσότερο από ποτέ. Αγάπη σημαίνει να είσαι δίπλα στον άνθρωπό σου στα στραβά και στα καλά. Ακούγοντάς τους να μιλάνε άρχισα να νιώθω πιο ήρεμος…
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε και επιτρέψτε μου να σας πω ότι είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ. Η κόρη μας είναι η καλύτερή μου φίλη και με τη σύζυγό μου αγαπιόμαστε όσο ποτέ άλλοτε.
πηγή : sugklonistiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου