Η πίεση προς την Ελλάδα να λύσει ζητήματα που αφορούν στη φύλαξη των συνόρων έρχεται την ώρα που η αξιολόγηση παραμένει στον αέρα και ενώ το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, αλλά και Ανατολής και Δύσης, στην Ευρώπη γίνεται όλο και μεγαλύτερο
Η απειλή έξωσης της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν επανέρχεται με ένα προφανή στόχο: Να πιεστεί η χώρα μας προκειμένου να λύσει άμεσα ζητήματα που σχετίζονται με τη φύλαξη των συνόρων της. Η συζήτηση όμως λαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις και δημιουργεί αλυσιδωτές επιπλοκές την ώρα που η Ευρώπη αντιμετωπίζει το προσφυγικό με την όχι και τόσο “ευρωπαϊκή” λογική “μακριά από εμάς και όπου θέλει ας είναι”.
Η χώρα έχει τρεις μήνες διορία να λύσει προβλήματα που σχετίζονται με πλημμελείς διαδικασίες καταγραφής, δακτυλοσκόπησης και ελέγχου των εγγράφων των προσφύγων και των μεταναστών καθώς και με την έλλειψη διασύνδεσης με τα δεδομένα ευρωπαϊκών υπηρεσιών, όπως η Ιντερπόλ.
Η ανακοίνωση της Κομισιόν συμπίπτει σε πολλά σημεία με το δημοσίευμα της Le Monde για σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν. Ερχεται επίσης μετά το περίφημο άρθρο στους Financial Times για “ανταλλαγή” του χρέους με τη δημιουργία χώρων συγκέντρωσης προσφύγων στην Ελλάδα.
Και ενώ η συζήτηση για το χρέος συνδέεται με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που βρίσκεται στον αέρα (με το ΔΝΤ να δημιουργεί νέα προβλήματα πιέζοντας για πιο σκληρά μέτρα στο ασφαλιστικό), το ζήτημα αυξάνει τους πονοκεφάλους για την ελληνική κυβέρνηση που αντέδρασε έντονα: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την κοινή συνέντευξη τύπου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου υποσχέθηκε ότι σε ένα μήνα η Ελλάδα θα έχει τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις της, υπενθύμισε τον καθοριστικό παράγοντα Τουρκία στην αντιμετώπιση του προσφυγικού και διεμήνυσε ότι το blame game ποτέ δεν ήταν αποτελεσματικό.
Στο συγκεκριμένο θέμα, της Σένγκεν δηλαδή, η Ελλάδα δεν είναι πάντως μόνη. Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία επίσης δεν θέλουν συζήτηση για προσωρινό έστω κλείσιμο συνόρων. Σκληρή στάση κρατούν χώρες του Βορρά αλλά και της πάλαι πότε ανατολικής Ευρώπης, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, αλλά και Δύσης και Ανατολής γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Η Γερμανία βρίσκεται κάπου στη μέση, εγκλωβισμένη κι εκείνη στα αδιέξοδα της ευρωπαϊκής καχυποψίας που και η δική της πολιτική εμμονή στη λιτότητα και την ηθικολογία δημιούργησε: Στη Βαυαρία ακολουθούν το δανέζικο παράδειγμα και ετοιμάζονται να αναβιώσουν το Αουσβιτς κατάσχοντας από τους πρόσφυγες τιμαλφή, ενώ παράλληλα ζητούν έξωση της Ελλάδας από τη Σένγκεν, προκαλώντας πονοκέφαλο στη Μέρκελ που για λόγους αρχής αλλά και πολιτικού πραγματισμού δε θα ήθελε περιορισμούς στη διακίνηση ανθρώπων και κυρίως κεφαλαίων. Η Σένγκεν είναι μία πολιτική αλλά και οικονομική κατάκτηση της Ευρώπης.
Αντίστοιχη απειλή για έξωση της Ελλάδας από τη Σένγκεν είχε εκφραστεί και το Δεκέμβριο, με κύριο στόχο τότε να σπεύσει η Ελλάδα να ολοκληρώσει τη δημιουργία των hot spots αλλά και να αποδεχθεί την παρουσία της Frontex στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, ενώ και πάλι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές είχε και πάλι κολλήσει λίγο πριν το δεύτερο πακέτο μέτρων που τελικά ψηφίστηκε στις 11 του μήνα. Η Ευρώπη που αντιμετωπίζει το προσφυγικό κοντόφθαλμα ως ένα ζήτημα αστυνομικής φύσεως έπαιξε και μοιάζει διατεθειμένη να παίξει ξανά με τη φωτιά. Η απειλή εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν είναι το νέο Grexit: Ένας εκβιασμός που ακόμη και εάν αποτελεί μπλόφα, έχει ήδη δημιουργήσει μείζονα προβλήματα και διακινδυνεύει την ευρωπαϊκή ύπαρξη. Και το ερώτημα είναι για ποιους τελικά στόχους χρησιμοποιείται.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου