Η μοναξιά δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά μία αληθινή ψυχοσωματική διαταραχή η οποία επηρεάζει τον οργανισμό σε κυτταρικό επίπεδο, αναφέρουν αμερικανοί επιστήμονες.
Σε μελέτη που πραγματοποίησαν διαπίστωσαν ότι επιφέρει ορισμένες αλλαγές που μειώνουν την ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμά τις ιογενείς λοιμώξεις και αυξάνουν την φλεγμονή στο σώμα.
Οι αλλαγές αυτές εξηγούν τα ευρήματα προγενέστερων μελετών που συσχέτισαν την μοναξιά με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, λένε οι ερευνητές.
Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS), εξέτασαν τις επιδράσεις της μοναξιάς σε 141 ηλικιωμένους, αναζητώντας τυχόν επιδράσεις της στην έκφραση των γονιδίων των λευκών αιμοσφαιρίων, τα οποία προστατεύουν τον οργανισμό από τις επιθέσεις ιών και βακτηρίων.
Οι εθελοντές ήταν ηλικιωμένοι επειδή η μοναξιά είναι πολύ συχνό φαινόμενο στην τρίτη ηλικία. Όντως, 36 από τους εθελοντές έπασχαν από χρόνια αισθήματα κοινωνικής απομόνωσης (μοναξιάς).
Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, τα κύτταρα των ηλικιωμένων με χρόνια μοναξιά είχαν ενδείξεις αυξημένης έκφρασης των γονιδίων που εμπλέκονται στη φλεγμονή και καταπολεμούν τις βακτηριακές λοιμώξεις, αλλά μειωμένη έκφραση των γονιδίων που καταπολεμούν τις ιογενείς λοιμώξεις.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι ηλικιωμένοι ήταν πιο ευάλωτοι στις ιογενείς λοιμώξεις (όπως οι ιώσεις του χειμώνα και η γρίπη) και στη χρόνια φλεγμονή, η οποία αποτελεί γενεσιουργό αιτία πολλών δεινών, συμπεριλαμβανομένης της καρδιοπάθειας.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ο οργανισμός τους έμοιαζε να είναι πιο προστατευμένος από τα βακτήρια, είπε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τζων Κασιόπο, καθηγητής και διευθυντής του Κέντρου Νοητικής & Κοινωνικής Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Το πιο σοβαρό, όμως, είναι ότι η μοναξιά και η διαταραγμένη γονιδιακή έκφραση φάνηκε να αλληλεπιδρούν και να αντέχουν στον χρόνο.
Έτσι, οι ηλικιωμένοι με χρόνια μοναξιά κατά την έναρξη της μελέτης εξακολουθούσαν να έχουν την ίδια διαταραγμένη γονιδιακή έκφραση έναν χρόνο αργότερα.
Επιπλέον, όσοι την είχαν εμφανίσει χωρίς να δηλώνουν αρχικά μοναχικοί, ένιωθαν μοναξιά έναν χρόνο αργότερα.
Τα ευρήματα αυτά δεν μπορούσαν να εξηγηθούν με κανένα άλλο παράγοντα, όπως η κατάθλιψη, το στρες ή το επίπεδο κοινωνικής στήριξης, επομένως κάποια αλληλεπίδραση υπάρχει, τόνισαν οι ερευνητές.
Σε ένα άλλο πείραμα, οι επιστήμονες εντόπισαν την ίδια προφλεγμονώδη γονιδιακή διαταραχή σε μοναχικούς πιθήκους του γένους μακάκος, με τη διαφορά ότι σε αυτούς ήταν μειωμένη η έκφραση των γονιδίων που καταπολεμούν τις ιογενείς λοιμώξεις.
Έτσι, τα ζώα ήσαν ευάλωτα στην μόλυνση με τον ιό ανοσοανεπάρκειας του πιθήκου (SIV) που είναι ο αντίστοιχος με τον ιό HIV/AIDSιός των χιμπαντζήδων.
Μάλιστα ο ιός αναπτύχθηκε πιο γρήγορα στο αίμα και τον εγκέφαλο των μακάκων που ήσαν μόνοι, σε σύγκριση με άλλους μακάκους οι οποίοι ζούσαν με την αγέλη τους, εξήγησε ο δρ Κασιόπο.
Οι ερευνητές συνεχίζουν τις μελέτες τους για να δουν πως ακριβώς οδηγούν οι μηχανισμοί αυτοί σε φτωχή υγεία και να βρουν τρόπους προστασίας από αυτούς.
Πηγή : Web Only
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου